| 1 | Utinam dirumperes cælos, et descenderes ;
a facie tua montes defluerent ;
|
| 2 | sicut exustio ignis tabescerent,
aquæ arderent igni :
ut notum fieret nomen tuum inimicis tuis ;
a facie tua gentes turbarentur.
|
| 3 | Cum feceris mirabilia, non sustinebimus ;
descendisti, et a facie tua montes defluxerunt.
|
| 4 | A sæculo non audierunt, neque auribus perceperunt ;
oculus non vidit, Deus, absque te,
quæ præparasti exspectantibus te.
|
| 5 | Occurristi lætanti, et facienti justitiam ;
in viis tuis recordabuntur tui.
Ecce tu iratus es, et peccavimus ;
in ipsis fuimus semper, et salvabimur.
|
| 6 | Et facti sumus ut immundus omnes nos,
et quasi pannus menstruatæ universæ justitiæ nostræ ;
et cecidimus quasi folium universi,
et iniquitates nostræ quasi ventus abstulerunt nos.
|
| 7 | Non est qui invocet nomen tuum ;
qui consurgat, et teneat te.
Abscondisti faciem tuam a nobis,
et allisisti nos in manu iniquitatis nostræ.
|
| 8 | Et nunc, Domine, pater noster es tu,
nos vero lutum ;
et fictor noster tu,
et opera manuum tuarum omnes nos.
|
| 9 | Ne irascaris, Domine, satis,
et ne ultra memineris iniquitatis nostræ ;
ecce, respice, populus tuus omnes nos.
|
| 10 | Civitas Sancti tui facta est deserta,
Sion deserta facta est,
Jerusalem desolata est.
|
| 11 | Domus sanctificationis nostræ et gloriæ nostræ,
ubi laudaverunt te patres nostri,
facta est in exustionem ignis,
et omnia desiderabilia nostra versa sunt in ruinas.
|
| 12 | Numquid super his continebis te, Domine ;
tacebis, et affliges nos vehementer ? |
